Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Λογοθεραπευτική αντιμετώπιση των Μαθησιακών Δυσκολιών



ΠΡΙΝ

ΜΕΤΑ


























Αγόρι ηλικίας 8,5 παρουσιάζει Μαθησιακή Δυσκολία. Μετά από δύο μήνες Λογοθεραπευτικής παρέμβασης το αγόρι παρουσίασε βελτίωση. Στις παραπάνω εικόνες παρουσιάζεται η αυθόρμητη γραφή του παιδιού πριν την έναρξη των Λογοθεραπευτικών συνεδριών και η αυθόρμητη γραφή του παιδιού μετά από δύο μήνες Λογοθεραπευτικής παρέμβασης.
 Οι τομείς του λόγου που καλλιεργήθηκαν κατά τη διάρκεια των Λογοθεραπευτικών συνεδριών ήταν
  • η σημασιολογία, προκειμένου να αυξηθεί το αντιληπτικό και το εκφραστικό λεξιλόγιο
  • η φωνολογία, προκειμένου να μην γίνονται φωνολογικά λάθη
  • η σύνταξη, προκειμένου να παράγονται άρτιες και μεγάλες προτάσεις
  • η μορφολογία, προκειμένου να μειωθούν τα ορθογραφικά λάθη
  • η πραγματολογία, προκειμένου να κατανοούνται και να χρησιμοποιούνται σωστά οι μεταφορικές φράσεις.
Επιπλέον ενισχύθηκε η οπτικοακουστική προσοχή και μνήμη του παιδιού και αυξήθηκε η δυνατότητα αυτοδιόρθωσης των λαθών του.
Με την έγκαιρη Λογοθεραπευτική παρέμβαση μπορούν να αντιμετωπιστούν έγκαιρα οι δυσκολίες στους εκάστοτε τομείς της γλώσσας , που μπορούν στη συνέχεια να οδηγήσουν στην εμφάνιση Μαθησιακών Δυσκολιών.

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

Ειδική Γλωσσική Διαταραχή ή Δυσφασία ή Παιδική αφασία



 
Ο όρος Ειδική Γλωσσική Διαταραχή (Specific Language Impairment) χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια διαταραχή στην κατάκτηση της γλώσσας με τη μορφή καθυστέρησης ή δυσλειτουργίας ή και των δύο, η οποία δε συνοδεύεται από άλλες διαταραχές, όπως η νοητική καθυστέρηση, η βαρηκοΐα, ο αυτισμός, οι κινησιακές δυσλειτουργίες και οι νευρολογικές ή ψυχολογικές διαταραχές
Η ειδική γλωσσική διαταραχή μπορεί να είναι εκφραστικού τύπου, αντιληπτικού τύπου ή μικτή. Στο DSM – IV υπάρχει η διαταραχή εκφραστικού τύπου και η μικτή, ενώ στο ICD – 10 υπάρχει η εκφραστικού τύπου και η αντιληπτικού τύπου (DSM – IV, ICD – 10).

Γλωσσικά χαρακτηριστικά
Η μορφολογία είναι σημαντικά διαταραγμένη.
 Τα παιδιά με ειδική γλωσσική διαταραχή συναντούν δυσκολίες με
  • τη χρήση των άρθρων,
  • τις καταλήξεις ονομάτων και ρημάτων,
  • τη χρήση του σωστού χρόνου των ρημάτων
Η συντακτική δομή είναι απλοποιημένη.
  • Συνήθως περιορίζεται στη δομή Υποκείμενο Ρήμα Αντικείμενο.
  • Πολλές φορές οι λέξεις τοποθετούνται τυχαία στη φράση.
  • Παραλείπονται οι σύνδεσμοι, οι αντωνυμίες, ενώ είναι μειωμένη η χρήση ερωτηματικών προτάσεων
Το λεξιλόγιο είναι περιορισμένο
  • υπάρχουν δυσκολίες εκμάθησης νέων λέξεων
  • αργούν να κατακτήσουν τις πρώτες λέξεις
  • να κάνουν συνδυασμούς λέξεων
  • δυσκολεύονται στην εύρεση της κατάλληλης λέξης
  • κάνουν και λάθη κατονομασίας π.χ τραπέζι αντί καρέκλα  ή καράκλα αντί καρέκλα
Στη συζήτηση
  • δεν παίρνουν πρωτοβουλίες (έναρξη θέματος)
  • οι απαντήσεις τους είναι πολλές φορές εκτός θέματος
  • δε χρησιμοποιούν ερωτήσεις
  • δεν αυτοδιορθώνουν τα λάθη τους
  • δε χρησιμοποιούν όρους ευγενείας
Μη- Γλωσσικά χαρακτηριστικά
  • Ο μη-λεκτικός δείκτης νοημοσύνης είναι στα φυσιολογικά όρια Συνήθως υπάρχει διαφορά μεταξύ λεκτικού και μη-λεκτικού δείκτη νοημοσύνη
  • Συμβολικό παιχνίδι κατώτερο της χρονολογικής τους ηλικίας, ίδιας ποιότητας με παιδιών μικρότερης ηλικίας
  • Περιορισμένη ικανότητα προσοχής και συγκέντρωσης
  • Δυσκολίες στη βραχύχρονη μνήμη.
  • Κινητική αδεξιότητα και αργές κινητικές απαντήσεις

Πηγές 
  •  Καρπαθίου Χ. Εγκόλπιο Παθολογίας του Λόγου στο Παιδί Προσχολικής Ηλικίας. Αθήνα. Εκδόσεις Έλλην, 1994
  • WORLD HEALTH ORGANIZATION ,  The ICD – 10 Classification of Mental and Behavioural Disorders, Geneva: World Health Organization, 1992 
  • Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders – Fourth Edition (DSM – IV).